Η Διδασκαλία που ο Ραβίνος της Γαλιλαίας διακήρυξε στην Ιουδαία, Γαλιλαία, Σαμάρια και κάτω μέχρι τα σύνορα της Τύρου και Σιδωνίας δεν ήταν  νέα αφού οι βαθειές ρίζες της εισχωρούσαν στα βάθη του πλέον μακρινού παρελθόντος. Η δολιότητα όμως των ανθρώπων, η διαδοχή των γεγονότων και άλλες αμέτρητες αιτίες κατέληξαν να  αποκρύψουν αυτές τις Παραδόσεις. Έτσι κατέστη αναγκαίο να αναγεννηθούν να αφυπνισθούν από τον μακρύ τους ύπνο, να διαποτισθούν με σφρίγος και ζωή, και να προσαρμοσθούν στην ανάγκη κατανόησής τους από τους λαούς, στην κενότητα του ήδη ξεπεσμένου πολιτισμού.

Η αποστολή του Ραβίνου της Γαλιλαίας  ήταν να μεταδώσει το εσωτερικό μέρος των Διδασκαλιών του  σε επιλεγμένους των ακολουθούντων. Αυτές οι διδασκαλίες αποτέλεσαν το υπερβατικό μέρος της διδασκαλίας του.  

Το άλλο το εξωτερικό μέρος, κατευθύνθηκε στις μάζες των μικρών και ταπεινών, για τους οποίους οι ίδιες ακριβώς διδασκαλίες δινόντουσαν καλυμμένες με παραβολές, με ηθικές αρχές, με προσκλήσεις αδελφοσύνης και διακηρύξεις αδελφικής παγκόσμιας συνεργασίας…

Οι εκλαϊκευμένες  διδασκαλίες αναπαράχθηκαν πιστά στα Ευαγγέλια και στις επιστολές των Αποστόλων οι οποίες έχουν μεταδοθεί σχεδόν αναλλοίωτες. Δυστυχώς δεν μπορεί να ειπωθεί το ίδιο για την εσωτερική διδασκαλία για την οποία δεν είναι δυνατό να επαναδομηθούν οι μεγάλες της γραμμές. Γραμμές οι οποίες διαμέσου του συμβολισμού που έχει απομείνει από τα γραπτά των πρώτων Γνωστικών, Ιωάννη, Σίμωνος, Βαλεντίνου, Βασιλείδη, Καπροκράτη κλπ. των οποίων οι διαφορετικές ερμηνείες (οι οποίες επέφεραν και δυσαρέσκεια των μαθητών τους) δημιούργησαν τους διάφορους κλάδους του Γνωστικού δένδρου («L’Arbre Gnostique» του Fabre des Essarts [Tau Synésius]).

Προσεγγίζοντας την Γνώση, ως γνώση του Μυστηρίου του Σύμπαντος και της ανθρώπινης μοίρας, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι αυτή αναδύθηκε αυτόματα στις απαρχές του Χριστιανισμού από το Ευαγγέλιο. Επίσης το ότι προηγείται αυτού και δεν περιορίζεται στον Χριστιανισμό (Δικαίως ο Ερμητισμός έχει επονομασθεί «Μη Χριστιανικός Γνωστικισμός» καθότι ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν προγενέστερος της έλευσης του Ιησού Χριστού και επομένως του Χριστιανισμού). Ενώ τα Ευαγγέλια ανακοίνωσαν την Βασιλεία του Θεού προέκυψε κατόπιν μία Εκκλησιαστική ιεραρχία που λησμόνησε τις πηγές της και ενδιαφέρθηκε περισσότερο για το θρόνο του Καίσαρα…

Η Γνώση είναι ο κοινός παρανομαστής κάθε Θρησκείας, και στην Γνώση ασφαλώς ενσωματώνεται και ο Χριστιανισμός  ως καθαρή, αναθεωρημένη και φιλτραρισμένη γνώση, μυστική και διδακτική της καθαρής και αυθεντικής ρίζας.

Η Γνώση ήταν ήδη από τις πιο αρχαίες θεολογικές θεωρίες για την σωτηρία της ψυχής και μυστηριοσοφίας και ήταν αυτή που προετοίμασε το γήϊνο επίπεδο πάνω στο οποίο άκμασε και αναπτύχθηκε το Χριστιανικό μήνυμα. Οι Ιουδαϊκές, Ελληνικές, Περσικές, Συριακές, Ισλαμικές παράμετροι της Γνώσης έχουν όλες την ίδια γενεσιουργό πηγή, είτε αυτό ονομάζεται Shekinah, Minerva, Isthar, Myriam, Έννοια, ή Σοφία.

Οι Γνωστικοί συμβολισμοί θέλουν να εκφράσουν μία οντολογική πραγματικότητα. Ο κόσμος εδώ κάτω είναι όπως ο κόσμος εκεί επάνω, δηλαδή όπως το Θείο Πλήρωμα (Στον Γνωστικισμό ως «Πλήρωμα» εννοείται η Πληρότητα του Θεού. Οι άνθρωποι οφείλουν να λυτρωθούν από τον φυσικό κόσμο και να κάνουν να επιστρέψει το πνεύμα τους στο Πλήρωμα), αλλά αντεστραμμένα, έτσι ώστε ό,τι εκεί είναι τάξη και αρμονία, εδώ είναι αταξία και χάος.

Σύμφωνα με τον Γνωστικισμό, σε κάθε άνθρωπο ενυπάρχει ένα ψύγμα Θεότητας, δηλαδή μία σπίθα Θείου Φωτός φυλακισμένη στο σώμα του εξ απαρχής της δημιουργίας του. Από αυτήν την κατάσταση ο άνθρωπος εξέπεσε και αυτή του η πτώση παρατηρήθηκε συχνά με σεξουαλική μορφή. Το Θείο «σπέρμα» χάθηκε παρεισφρυόμενο στη μήτρα που είναι το Χάος, η ύλη. Ο Σωτήρ θα το αποκαταστήσει έλκοντας προς Αυτόν τις εκλεκτές ψυχές.

Σε όλα τα συστήματα βρίσκουμε αυτό το βασικό θέμα: Πρόκειται για την επανόρθωση, ή το να γνωρίσουμε το πώς να επιστρέψουμε στις αρχέγονες περιοχές από όπου προερχόμαστε.

Σύμφωνα με την Γνωστική Διδασκαλία υπήρχε ο Ένας, ο αρχικός, άγνωστος Θεός (Βυθός, η Μονάδα, ο πρώτος Αιών). Ως προς τη φύση του θεωρούνταν υπερβατικός, άρρητος και άγνωστος. Από αυτόν τον Έναν εκπορεύθηκαν άλλοι Αιώνες, ζεύγη των κατώτερων υπάρξεων κατ’ ακολουθίαν. Όλοι μαζί οι Αιώνες σχημάτιζαν το Πλήρωμα ή πληρότητα του Θεού. Οι Γνωστικοί μύθοι και η εσωτερική διδασκαλία που αποκαλύπτουν τέθηκαν πάντοτε κάτω από διάφορες μορφές και ονομασίες αν και ήταν πάντοτε κληρονομιά μικρών ομάδων Γνωστικών.

Ποια είναι επομένως η Γνωστική Διδασκαλία; Είναι η ίδια η Παράδοση, όπου Ελευθερία και Νόμος είναι οι δύο στήλες, των οποίων η υπερκείμενη αψίδα είναι το Στέμμα που κάνει Βασιλικό και μεγαλειώδη όχι τον Σοφό ή τον Άγιο, αλλά μόνον τον Μυημένο.

Ουδείς δύναται, όσο μεγάλος και να είναι, να προσωποποιήσει αυτή τη διδασκαλία, τόσο όσο μπορεί η βιωματική αίσθηση. Πρόκειται για την τεράστια Ελευθερία της επανεύρεσης διά μέσου της Γνώσης, εκείνου του Νόμου που αποκαθιστά τον δικό μας ανάλογο Μικρόκοσμο, με τον Θείο Μακρόκοσμο.