Ο Γνωστικισμός δέχεται τρείς τύπους ανθρώπων:

  1. Τους υλικούς (δεμένους με την ύλη, την πηγή του Κακού)
  2. Τους ψυχικούς (δεμένους με την ψυχή και εν μέρει λυτρωμένους από το Κακό)
  3. Τους πνευματικούς, (που μπορούν να επιστρέψουν στο Πλήρωμα εάν επιτύχουν τη Γνώση και κατορθώσουν να δουν το φως).

Δύο αρχετυπικοί μύθοι συγκροτούν τον  Γνωστικισμό.  Ο μύθος της πτώσης του πνεύματος στον υλικό κόσμο, η οποία έχει ως αποτέλεσμα ο άνθρωπος να μη θυμάται την θεία καταγωγή του και να χάσει την επαφή με το θείο κόσμο. Ο  μύθος του πρωταρχικού ανδρόγυνου, ως απώτατου γεννήτορα όλης της Ανθρωπότητας. Ο Ανδρόγυνος διαχωρίστηκε στα δύο (διασπώντας την αρχική εικόνα του Θεού) και έτσι δημιούργησε την ανάγκη της επανένωσης των φύλων. Αυτόν τον μύθο τον βρίσκουμε στο πλατωνικό Συμπόσιο (189D-191A) εκφρασμένο από τον Αριστοφάνη.

Η   Γ ν ω σ τ ι κ ή   Θ ε ω ρ ί α

Από το Άγνωστο και ακατανόητο, τον Κύκλο, προήλθε η μοναδική ζωή, ο Πατέρας, η εντός του κύκλου στιγμή, η αρχή της εκδήλωσης. Στη μεγάλη απόρροια, το ένα έγινε δύο. Η Εύα δημιουργήθηκε από τον Αδάμ-Κάδμον. Αυτή ήταν η πρώτη μητέρα, το απέραντο βάθος, η άβυσσος, ο κόλπος κάθε ζωής, το «Πλήρωμα» ή το πλήρες κατά την πρώτη έννοια του όρου. Αυτή η κατάσταση συμβολίζεται με τον κύκλο διαιρεμένο στα δύο.

Από το δύο γεννήθηκε ένας Υιός, ο τρίτος Λόγος, συμπληρώνοντας στον άμορφο κόσμο την αντανάκλαση των τριών όψεων εντός της μονάδας (τρίγωνο εντός του κύκλου). Η στιγμή εντός του κύκλου ή το τρίγωνο συμβολίζει την υπέρτατη αιτία που εκδηλώνεται σε τρία και σχηματίζει την ανώτερη οικουμενική Τετρακτύ. Ένα άλλο σύμβολο του Γνωστικισμού, ο σταυρός μέσα στον κύκλο είναι το βασίλειο του Πυρός, ο Υιός ο οποίος θα δώσει ζωή σε όλα τα όντα και θα γίνει με τη σειρά του ο Πατέρας των πάντων. Από το Πυρ γεννήθηκε ο κόσμος της μορφής διαιρεμένος σε ανώτερο, μεσαίο και κατώτερο πεδίο. Αυτή η αντανάκλαση των αρχέτυπων μορφών μέσα στην κατώτατη ύλη μας δίδει τον κόσμο των αισθητών μορφών και είναι ο Υιός της θυγατρός ο οποίος ήταν πατέρας κατά σειρά των κατώτατων κόσμων των αισθητών μορφών. Αυτός είναι ο Δημιουργός, ή Ιαλδαβαώθ και νοείται ως κακός! Αυτά τα πεδία εκδήλωσης εικονογραφούνται από το Μεγάλο Στρόβιλο. Στη δίνη του εμφανίζονται οι διάφορες βαθμίδες των θεϊκών όντων, οι Συζυγίες ή Ζεύγη. Είναι οι ιεραρχίες των Αγγέλων που συντελούν στην ανοικοδόμηση του κόσμου από την πρωταρχική ουσία. Τα ζεύγη αυτά ονομάσθηκαν μεταγενέστερα «Αιώνες». Είναι Πατέρας και Μητέρα ταυτόχρονα.

Η οδός της απελευθέρωσης (άνοδος του Σύμπαντος και του Ανθρώπου) συντελείται διά της γεννήσεως του Χριστού του Υιού της Παρθένου Μαρίας ή του πρώτου ζεύγους. Αυτός ο αποσταλείς κήρυξ κρατά το μυστικό κύπελλο της διάνοιας για την απελευθέρωση του ανθρώπου. Είναι η Θεία Τριάδα που καθηλώθηκε στο Σταυρό (ή κατώτερη Τετρακτύ) και ένωσε την κατώτερη με την ανώτερη Τετρακτύ μετατρέποντας το  κατώτερο κύκλο εκδήλωσης σε τέλεια ένωση Πνεύματος και Υλης.

ΑΠΟΣΑΦΗΝΙΣΗ ΓΝΩΣΤΙΚΩΝ ΟΡΩΝ

  1. «ΑΙΩΝΕΣ» ή EONES

ΑΙΩΝ είναι το όνομα που επιλέχτηκε, για να μεταφέρει την ιδέα του Υπέρτατου Όντος, της αρχικής Πηγής και του τελικού Προορισμού κάθε Δημιουργίας.  Η λέξη ΑΙΩΝ ή Εon προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό «ΩΝ», το οποίο, με την προσθήκη του γράμματος «Ε», σημαίνει «Ο Υπάρχων αφ’ Εαυτού και δι’ Εαυτού», δηλαδή Αυτός που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει αιωνίως και απείρως. «Αιώνες» είναι οι δημιουργικές δυνάμεις της Προαρχής. Είναι οι εξισορροπητικές ισχείς που απορρέουν από τον Προπάτορα.

Ο Tau Paul (Yvon Le Loup ή SEDIR) αναφέρει στην κατήχησή του:

Ε. Με ποιο τρόπο οι Αιώνες απορρέουν από την Άβυσσο;

Α. Σε συζυγίες ή ζεύγη. Οι θηλυκοί Αιώνες παράγουν την ουσία την οποία συγχρόνως οι αρσενικοί Αιώνες αποτυπώνουν.

Ε. Τί αρετές έχουν οι Αιώνες;

Α. Αθανασία και αιωνιότητα, διότι η ιδιότητά τους είναι εκείνη του να είναι πάντοτε ίσοι με τους εαυτούς τους.

Ε. Ποια είναι η σειρά απορροής τους;

Α. Από την ανέκφραστη Σιγή προήλθαν εν αρχή η Άβυσσος και η Σκέψη. Κατόπιν το Πνεύμα και η Αλήθεια. Αυτό το έξοχο τετραδικό κατόπιν εκδηλώθηκε με τον Λόγο και τη Ζωή και με τον Άνθρωπο και την Εκκλησία ή Συνέλευση.

Ε. Μπορείτε να μου πείτε ποια είναι η φύση αυτών των όντων;

Α. Δεν μπορώ. Το πνεύμα σας είναι ακόμη αδύναμο να φέρει αυτό το εκθαμβωτικό φως και εκτός αυτού τα ανθρώπινα λόγια δεν μπορούν να εκφράσουν καλά τις απόλυτες σχέσεις αυτών των δυνάμεων. Παρακαλέστε τους Αιώνες να φωτίσουν τον οφθαλμό της ψυχής σας στην σιγή της περισυλλογής. Εάν η προσευχή σας είναι πολύ ειλικρινής και η επιθυμία σας μεγάλη, αυτοί θα σας ικανοποιήσουν.

2. ΠΛΗΡΩΜΑ

Στον Γνωστικισμό ως «Πλήρωμα» εννοείται η Πληρότητα του Θεού. Οι άνθρωποι οφείλουν να λυτρωθούν από τον φυσικό κόσμο και να κάνουν να επιστρέψει το πνεύμα τους στο Πλήρωμα. Οι Γνωστικοί μοιράζονταν με τον Πλατωνισμό την ιδέα ότι η σωτηρία του ατομικού πνεύματος, της “θείας σπίθας”, συνίσταται στην απελευθέρωσή του από τον υλικό κόσμο και την άνοδό του στον τόπο καταγωγής του (το Πλήρωμα ή τον Πλατωνικό χώρο των ιδεών). Το Πλήρωμα, σύμφωνα με τον Βαλεντίνο αποτελείται από τον Πρώτο Πατέρα και τους 30 Αιώνες που απορρέουν από Αυτόν. Η Προαρχή περιέχει εν ισχύ τα τέσσερα χαρακτηριστικά που είναι οι 4 πρώτοι Αιώνες. Αυτοί εκδηλώνονται στη δεύτερη τετράδα της Ουράνιας Ογδοάδας (ο Θείος κόσμος που κυβερνάται από τον Υπέρτατο Άρχοντα), και από αυτήν την τελευταία απορρέουν όλοι οι άλλοι κάτοικοι του Πληρώματος. Το Πλήρωμα επομένως είναι ουσιαστικά το Ον που αντιτίθεται στο Κενό και κατέρχεται προς αυτό κατά διαταγή του Πρώτου Πατρός. Θα εξετάσουμε πιο κάτω αυτήν την πτυχή.  Αντικείμενο των Γνωστικών είναι να εδραιώσουν μία σχέση με αυτό το πεδίο συνείδησης, με το Πλήρωμα που είναι πρώτη και τελική πηγή κάθε ισχύος (θεωρούμενης με την Γνωστική έννοια).

Το Πλήρωμα επομένως είναι ουσιαστικά το Ον που αντιτίθεται στο Κενό και κατέρχεται προς αυτό κατά διαταγή του Πρώτου Πατρός.

3. ΑΜΠΡΑΞΑΣ

Αμπράξας είναι μία φθίνουσα σειρά 365 κόσμων ή ουρανών (Ο αριθμός 365 προκύπτει από το άθροισμα των αριθμητικών αξιών της λέξης «Αμπράξας» στα Ελληνικά.

Αμπράξας είναι η ένωση των τριών κόσμων: